عَن أَبِی الصَّامِتِ قالَ: «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ هُوَ یَقُولُ: مَنْ أَتَى الْحُسَیْنِ (علیه السلام) مَاشِیاً كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ أَلْفَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ أَلْفَ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ أَلْفَ دَرَجَةٍ....
راوی گوید: از حضرت امام صادق (علیه السلام) شنیدم كه مىفرمودند: كسى كه پیاده به زیارت [امام] حسین (علیه السلام) بیاید خداوند متعال به هر قدمى كه برمی‌دارد هزار حسنه برایش ثبت و هزار گناه از وى محو مىفرماید و هزار درجه مرتبهاش را بالا مىبرد...»
(کامل الزیارات، باب 79، حدیث 14)
امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: «إِنَ الرَّجُلَ لَیَخْرُجُ إِلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) فَلَهُ إِذَا خَرَجَ مِنْ أَهْلِهِ بِأَوَّلِ خُطْوَةٍ مَغْفِرَةُ ذُنُوبِهِ ثُمَّ لَمْ یَزَلْ یُقَدَّسُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَتَّى یَأْتِیَهُ فَإِذَا أَتَاهُ نَاجَاهُ اللَّهُ تَعَالَى فَقَالَ عَبْدِی سَلْنِی أُعْطِكَ اُدْعُنِی أُجِبْكَ اطْلُبْ مِنِّی أُعْطِكَ سَلْنِی حَاجَةً أقضیها [أَقْضِهَا] لَكَ قَالَ وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ یُعْطِیَ مَا بَذَلَ.
شخصی که به [زیارت] قبر حسین (علیه السلام) بیرون می‌رود، با اولین گامی که از نزد خانواده‌اش جدا می‌شود، گناهانش آمرزیده می‌شود. سپس با هر قدمی که برمی‌دارد، پاک و پاکیزه می‌شود تا به قبر برسد و هنگامی‌که به آنجا رسید، حق‌تعالی با وی نجوا می‌کند؛ و می‌فرماید: بندة من، از من بخواه تا به تو عطا کنم. من را بخوان تا اجابتت کنم. از من طلب کن تا به تو بدهم. حاجتت را از من بخواه تا برایت روا سازم! راوی گفت: و امام صادق (علیه السلام) فرمود: و شایسته خدا است که آنچه هزینه کرده را عطا فرماید!»
(کامل الزیارات، باب49، حدیث 2)
به این معنی که انسان از همان لحظه راه افتادن به قصد زیارت امام حسین (علیه السلام)، تا هنگام رسیدن به مضجع شریف ایشان، همه حجاب‌هایی که بین او و خدا بوده، برداشته می‌شود.چنان که امام صادق (علیه السلام) فرمود: «اَلسُّجُودُ علی تُربَةِ الحُسَین (علیه السلام) یَخرُقُ الحُجُبَ السبعَ.سجده بر تربت حسین (علیه السلام)، حجاب‌های هفتگانه را [از قلب] برطرف می‌کند.» (بحارالانوار، جلد 82، صفحه 153)
یعنی از آثار زیارت امام حسین (علیه السلام) این است که حجاب بردار است؛ تاریکی‌ها، حجاب‌ها و موانع مغفرت انسان را برطرف می‌سازد و انسان به‌جایی می‌رسد که بین او و خداوند حائل و فاصله‌ای نیست و خداوند با او سخن گفته و او را مورد خطاب قرار می‌دهد: «بنده من از من بخواه تا به تو اعطا کنم. من را بخوان تا اجابتت کنم. از من طلب کن تا به تو عطا کنم. حاجتت را از من بخواه تا برآورده سازم.» این چهار جملة ایجابی، برای اجابت و پذیرش است و خیلی عظمت دارد.
سپس امام صادق (علیه السلام) ادامه دادند:«وَ حَقٌّ عَلَی اللّهِ اَن یَأتِی ما بَذَل. خدا بر خود واجب می‌داند آنچه را که بذل کرده، به او بدهد.» (کامل‌الزیارات، باب 49، حدیث 2)
و این روایت چه آثار گسترده و فراوانی دارد، ازجمله آثار این زیارت، برطرف شدن موانع است.
البته لازم به ذکر است که زیارت‌ها و عزاداری‌ها، فلسفه و علتی دارند. شاید آن زمان‌که اهل‌بیت b در مورد زیارت، این سخنان را بیان می‌فرمودند آن نتیجه و آثاری را که دوست داشتند، نمی‌دیدند. اهل‌بیت b بیش از هزار سال منتظر ماندند، زمینه‌سازی کردند تا که امروز این نتایج حاصل شود. روز اربعین، روز بسیار مهمی است؛ زیرا، با اربعین، اتفاق بزرگی در حال شکل‌گیری است که همة ائمه b بی‌صبرانه منتظر آن بودهاند.