امام صادق (علیه السلام) در دعایی برای زائرین امام حسین (علیه السلام)، به خداوند تبارک و تعالی چنین عرض می‌کند: «اللَّهُمَّ یَا مَنْ خَصَّنَا بِالْكَرَامَه وَ وَعَدَنَا بِالشَّفَاعَه وَ خَصَّنَا بِالْوَصِیَّه وَ أَعْطَانَا عِلْمَ مَا مَضَى وَ عِلْمَ مَا بَقِیَ وَ جَعَلَ أَفْئِدَه مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْنَا اغْفِرْ لِی وَ لِإِخْوَانِی وَ زُوَّارِ قَبْرِ أَبِیَ الْحُسَیْنِ علیه اسلام الَّذِینَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ وَ أَشْخَصُوا أَبْدَانَهُمْ رَغْبَه فِی بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِی صِلَتِنَا وَ سُرُوراً أَدْخَلُوهُ عَلَى نَبِیِّكصلی الله علیه و آله و سلم وَ إِجَابَه مِنْهُمْ لِأَمْرِنَا وَ غَیْظاً أَدْخَلُوهُ عَلَى عَدُوِّنَا أَرَادُوا بِذَلِكَ رِضَاكَ فَكَافِهِمْ عَنَّا بِالرِّضْوَانِ وَ اكْلَأْهُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ اخْلُفْعَلَى أَهَالِیهِمْ وَ أَوْلَادِهِمُ الَّذِینَ خُلِّفُوا بِأَحْسَنِ الْخَلَفِ وَ اصْحَبْهُمْ وَ اكْفِهِمْ شَرَّ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ كُلِّ ضَعِیفٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ شَدِیدٍ وَ شَرَّ شَیَاطِینِ الْإِنْسِ وَ الْجِن...
خدایا! ای آنکه ما را به‌طور ویژه گرامی داشته و وعدهی شفاعت داده و ما را به جانشینی پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم اختصاص داده و علم گذشته و آینده را به ما عطا کردهای و دل‌هایی از مردم را به‌سوی ما متمایل ساخته‌ای، مرا و برادران دینی‌ام و زائران پدرم حسین علیه اسلام را بیامرز! آنان که اموال خود را هزینه کرده و بدن‌های خویش را به‌زحمت انداخته، به خاطر میل و رغبتشان به‌خوبی درحق ما و به امید آنچه در خوبی کردن به ما قراردادی و برای شاد نمودن پیغمبرت و اجابت امر ما و واردکردن خشم بردشمنان ما با این کارها، ایشان در پی کسب خشنودی تو بوده‌اند. پس از طرف ما آنها را با بهشت اجر و پاداش بده و شب و روز از آنها نگهداری کن و به خانوادهها و فرزندانشان که آنها را رها کرده و آمدهاند، بهترین جایگزین را عطا کن و با آنان همراهی نما و آنها را از شر هر زورگویی و هر ناتوان و توانایی در میان مخلوقاتت و از شر هر شیطان انسی و جنی کفایت فرما...» (کامل الزیارات، باب 40، حدیث 2)
«اللّهُمَ یا مَنْ خَصَّنَا بِالْكَرَامَه وَ وَعَدَنَا الشَّفَاعَه» در این فراز از دعا به دو ویژگی کرامت و شفاعت اهل‌بیت ((علیهم السلام)) اشاره شده است.
اهل‌بیت ((علیهم السلام)) معدن کرامت و بالاترین شفیعان روز قیامت هستند. چنان‌که حضرت صادق علیه اسلام در فرمایشی دربارهی عظمت و شأن حضرت معصومهسلام الله علیها می‌فرماید: «تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی الْجَنَّه بِأَجْمَعِهِمْ. همه شیعیانم با شفاعت او (حضرت معصومه) وارد بهشت می‌شوند.» (بحارالانوار، جلد 57، صفحه 228.)
«وَ اَعطَانَا علم مَا مَضی وَ مَا بَقی» علم گذشته و آینده به اهل‌بیت ((علیهم السلام)) عطا شده است. لذا امیرالمؤمنین علیه اسلام می‌فرماید: «لَوْ لَا آیَه فِی كِتَابِ اللهِ لَأَخْبَرْتُكُمْ بِمَا كَانَوَ بِمَا یَكُونُ وَ مَا هُوَ كَائِنٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَه اگر نبود آیه‌ای در قرآن، خبرى می‌دادم به شما ازآنچه بود، آنچه هست و آنچه خواهد آمد تا روز قیامت.» (توحید صدوق، صفحه 305)
«فَاجْعَلْ أَفْئِدَه مِّنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ. و دل‌هایی از مردم را به سوی ما متمایل ساخته‌ای» این سعادت بسیار بزرگی است که در بین میلیاردها انسان درروی زمین، تنها عدهی به خصوصی عاشق اهل‌بیت ((علیهم السلام)) هستند و دل‌هایشان لیاقت پذیرش ولایت اهل‌بیت ((علیهم السلام)) را داشته است؛ زیرا خودشان فرموده‌اند: پذیرش ولایت، امر سنگینی است و هر قلب و روحی ظرفیت پذیرش ولایت را ندارد. (بحارالانوار، جلد 77، صفحه 227.) ما باید خیلی شاکر باشیم که خداوند به دل ما آمادگی و لیاقت پذیرش ولایت اهل‌بیت ((علیهم السلام)) را داده است و دل‌های ما پر از عشق و ولایت انسان‌های معصوم و خلفای الهی است. متأسفانه میلیاردها انسان درروی زمین هنوز قلبشان این سعادت را پیدا نکرده که آماده پذیرش خلیفه اللَّه و مظهر خدا و متخصص معصوم شوند و این وظیفه ماست. در حال حاضر تعداد شیعیان در دنیا کم است و این به خاطر تنبلی‌ها، بی‌حوصلگی‌ها و کوتاهی‌های ماست.
آنها هم در وجود خود، نور اهل‌بیت ((علیهم السلام)) را دارند ولی ما در تبلیغ دین کوتاهی کرده‌ایم. در اربعین می‌بینیم که عزیزانی از اهل سنت، از مسیحیان و یهودیان و حتی هندوها و ... برای عرض ارادت به سیدالشهدا علیه اسلام به کربلا می‌آیند؛ اما آگاهی و بصیرت شیعه را ندارند. ما در انجام وظیفهی تبلیغی خود کوتاهی کرده‌ایم.
آری، خداوند لطف عظیمی در حق ما نموده است. آن‌هایی که دائماً بر سر مسائل دنیایی به خداوند و اهل‌بیت ((علیهم السلام)) شکوه می‌کنند، باید توجه کنند که خداوند چه نعمت ارزشمندی به آنها داده است که بقیه از آن بی‌بهره‌اند.
شخصی خدمت امام صادق علیه اسلام آمد و از فقر خود شكوه كرد: «إِنَّ رَجُلًا جَاءَ إِلَى سَیِّدِنَا الصَّادِقِ علیه اسلام فَشَكَا إِلَیْهِ الْفَقْرَ، فَقَالَ علیه اسلام: لَیْسَ الْأَمْرُ كَمَا ذَكَرْتَ وَ مَا أَعْرِفُكَ فَقِیراً. قَالَ: وَ اللَّهِ یَا سَیِّدِی مَا اسْتَبَیْتُ، وَ ذَكَرَ مِنَ الْفَقْرِ قِطْعَه وَ الصَّادِقُ علیه اسلام یُكَذِّبُهُ، إِلَى أَنْ قَالَ علیه اسلام لَهُ: خَبِّرْنِی لَوْ أُعْطِیتَ بِالْبَرَاءَه مِنَّا مِائَه دِینَارٍ، كُنْتَ تَأْخُذُ قَالَ: لَا. إِلَى أَنْ ذَكَرَ أُلُوفَ دَنَانِیرَ وَ الرَّجُلُ یَحْلِفُ أَنَّهُ لَا یَفْعَلُ، فَقَالَ علیه اسلام لَهُ: مَنْ مَعَهُ سِلْعَه یُعْطَى بِهَا هَذَا الْمَالَ لَا یَبِیعُهَا هُوَ فَقِیرٌ؟!
حضرت فرمود: چنان نیست كه تو می‌گویی و به نظر من تو فقیر نیستى. مرد عرض كرد: سرورم! به خدا قسم خوراك شب خود را هم ندارم و نمونه‌هایى از فقر خود را برشمرد، اما حضرت صادق علیه اسلام پیوسته گفته او را تكذیب می‌کرد تا آنجا كه به او فرمود: به من بگو اگر صد دینار به تو بدهند تا از ما بیزاری‌جویی آن را می‌ستانی؟ عرض كرد: نه. حضرت مبلغ را به هزار دینار رسانید و آن مرد هر بار سوگند می‌خورد كه این كار را نخواهد كرد. حضرت به او فرمود: كسى كه چنین كالایى دارد و آن را با این قیمت نمی‌فروشد، آیا فقیر است؟»
گاهی اوقات شیطان هم انسان را وسوسه کرده و او را پیش خودش تحقیر می‌کند تا انسان متوجه نشود چه لطف عظیمی از ناحیهی خداوند و اهل‌بیت ((علیهم السلام)) به او عنایت شده است. ما باید بسیار شاکر این نعمت باشیم و بترسیم که خدای‌ناکرده در اثر بی‌لیاقتی، از ما گرفته نشود.
حضرت صادق علیه اسلام در ادامه برای زائرین امام حسین علیه اسلام چنین دعا می‌کند: «اغْفِرْ لِی وَ لِإِخْوَانِی وَ زُوَّارِ قَبْرِ أَبِیَ الْحُسَیْنِ علیه اسلام الَّذِینَ أَنْفَقُوا أَمْوَالَهُمْ؛ خدایا مغفرت خود را شامل حال من و برادرانم و زائرین قبر پدرم حسین علیه اسلام قرار بده. کسانی که در این راه سرمایه‌گذاری و هزینه کردند.»
«رَغْبَه فِی بِرِّنَا وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَكَ فِی صِلَتِنَا؛ چون به جلب محبت و نیکی ما نسبت به خودشان امید داشتند و امیدشان در صله و اتصالی که با ما برقرار می‌کنند، آن چیزی است که در نزد توست و آن رضایت و خشنودی توست.»
«و سروراً ادخلوه علی نبیک؛ و آنها قصد داشتند با زیارت امام حسین علیه اسلام دل پیغمبرصلی الله علیه و آله و سلم را شاد کنند. چون دل پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم، غم‌زده‌تریندل‌هاست. چون قبر پیغمبر اکرمصلی الله علیه و آله و سلم، اسیر وهابی‌های یهودی است. وهابی‌ها مسلمانانی با طرز تفکر خاص نیستند، بلکه آنها از تیره یهود هستند که بعد از گرفتن عربستان برای حفظ بقای خود و حکومت بر مکه و مدینه، مجبور شدند تظاهر به اسلام کنند، اما درواقع اسلام را در هیچ‌یک از اشکالش نپذیرفتند. انگلیسی‌هاهمان‌طور که در ایران، بهاییت را به وجود آوردند تا جایگزین شیعه باشد، در عربستان هم آل سعود و مکتب وهابیت را ایجاد کردند که شباهتی به هیچ‌کدام از مذاهب اسلامی ندارد. به همین دلیل برای آنها فرقی نمی‌کند، شیعه و سنی را در هر جای دنیا می‌کُشند.