«قَالَ رسول‌الله صلی الله علیه و آله و سلم: ذَاتَ یَوْمٍ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَه مِنْ أَصْحَابِهِ اللَّهُمَّ لَقِّنِی إِخْوَانِی مَرَّتَیْنِ فَقَالَ مَنْ حَوْلَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ أَ مَا نَحْنُ إِخْوَانُكَ یَا رسول‌اللهصلی الله علیه و آله و سلم فَقَالَ: لَا إِنَّكُمْ أَصْحَابِی وَ إِخْوَانِی قَوْمٌ مِنْ آخرالزمان آمَنُوا بِی وَ لَمْ یَرَوْنِی لَقَدْ عَرَّفَنِیهِمُ اللَّهُ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُخْرِجَهُمْ مِنْ أَصْلَابِ آبَائِهِمْ وَ أَرْحَامِ أُمَّهَاتِهِمْ لَأَحَدُهُمْ أَشَدُّ بَقِیَّه عَلَى دِینِهِ مِنْ خَرْطِ الْقَتَادِ فِی اللَّیْلَه الظَّلْمَاءِ أَوْ كَالْقَابِضِ عَلَى جَمْرِ الْغَضَا أُولَئِكَ مَصَابِیحُ الدُّجَى یُنْجِیهِمُ اللَّهُ مِنْ كُلِّ فِتْنَه غَبْرَاءَ مُظْلِمَه
روزی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در میان جمعی از اصحاب خود فرمود: خداوندا! برادران مرا به من بنمایان. دومرتبه [تکرار فرمود] اصحاب عرض كردند: یارسول‌اللهصلی الله علیه و آله و سلم! مگر ما برادران شما نیستیم؟ فرمود: نه! شما اصحاب من هستید، برادران من مردمى در آخرالزمان هستند كه به من ایمان مىآورند، بااینکه مرا ندیده‌اند. خداوند آن‌ها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آنكه از صلب پدران و رحم مادرانشان بیرون بیایند، به من شناسانده است. ثابت ماندن یكى از آن‌ها بر دین خود، از صاف كردن قتاد (درخت خاردار) با دست در شب ظلمانى، دشوارتر است؛ و یا مانند كسى است كه پارهاى از آتش غضا (درختی است که چوب آن بسیار سخت است و از این رو زغال آن صلابت و آتش ماندگاری دارد، لغت نامه دهخدا). را در دست نگاه دارد. آن‌هاچراغ‌های شب تارند، پروردگار آنان را از هر فتنهی تیره و تاری نجات می‌دهد.» (بحار الأنوار، جلد 52، صفحه 124).
پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم خطاب به علی علیه اسلام فرمود: «یَا عَلِیُّ أَعجَبُ النَّاسِ إِیمَاناً وَ أَعْظَمُهُمْ یَقِیناً قَوْمٌ یَكُونُونَ فِی آخرالزمان لَمْ یَلْحَقُوا النَّبِیَّ وَ حُجِبَ عَنْهُمُ الْحُجَّه فَآمَنُوا بِسَوَادٍ عَلَى بَیَاضٍ؛
ای علی، بدان که شگفت‌انگیزترین مردم در ایمان و بزرگ‌ترین آن‌ها در یقین، گروهی هستند که پیامبر را ندیده‌اند و امام از دیدگان آن‌ها پوشیده است، پس به سیاهی روی سفیدی (نوشته‌های قرآن و احادیث روی کاغذ) ایمان آورده‌اند.» (کمال‌الدین،باب 25، حدیث 8)
پیامبر اکرمصلی الله علیه و آله و سلم مشتاق شما بودند. امیرالمؤمنین علیه اسلام نیز وقتی به خلافت رسیدند، دارالخلافه را از مدینه به کوفه منتقل کردند تا به ایرانی‌هانزدیک‌تر باشند و ایرانی‌ها بیشتر بتوانند با حضرت ارتباط داشته باشند. واقعاً جای شما در کربلا خالی بود. جای شما حضرت مجتبی علیه اسلام را تیرباران می‌کردند، خالی بود. جای شما وقتی مادرمان فاطمه زهراسلام الله علیها را می‌زدند، خالی بود!
بصیرتی که امروز وجود دارد همان بصیرتی است که ائمه ((علیهم السلام)) همیشه دنبال آن بودند. اهل‌بیت ((علیهم السلام)) همواره می‌خواستند که شیعیانشان این‌گونه باشند و هیچ ملامت کننده‌ای نتواند آن‌ها را از اهل‌بیت ((علیهم السلام)) دور کند. ما باید بسیار شاکر باشیم که اربعین با این شکلی که داریم می‌بینیم حقیقتاً مژده ظهور است و بشارت ظهور امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) را به ما می‌دهد. ما در اربعین می‌گوییم: یا صاحب‌الزمان (عج الله تعالی فرجه الشریف)! اگر هزار و صد و هشتاد سال آواره، طردشده و تنها بودی، اکنون باوجود ما دیگر تنها نیستی.
امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) در نامه‌ای که هزار سال پیش به شیخ مفیدe می‌نویسند، می‌فرمایند اگر شیعیان من دو صفت را داشته باشند، من باعجله می‌آیم. این دو صفت، «وفاداری و همدلی» است. امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) می‌فرمایند: «وَ لَوْ أَنَ أَشْیَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَه بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَى حَقِّ الْمَعْرِفَه وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا یَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُم؛
اگر شیعیان ما - كه خداوند بر اطاعتش موفقشان بدارد - بادل‌های متّحد و یكپارچه بر وفای به عهد و پیمان اجتماع میكردند، ملاقات ما از آن‌ها به تأخیر نمیافتاد و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما. علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آنچه از کردار آنان به ما می‌رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.» (بحارالانوار، جلد 53، صفحه 177)
حضرت، آمادگی فردی و وحدت اجتماعی حول محور ظهور را شرط فرج می‌دانند. اربعین بزرگ‌ترین قدرت ایجاد هر دو شرط ظهور منجی عالم است.
اربعین بزرگ‌ترین مظهر وفاداری و همدلی امت اسلام بلکه مردم جهان برای قیام موعود جهانی است. هرچه اربعین باشکوه بیشتری برگزار شود آمادگی برای ظهور بیشتر خواهد شد.
یازده امام ((علیهم السلام)) به علّت غفلت و بی‌وفایی شیعه کشته می‌شوند. سخن امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) این است که: اگر شیعیانم به من وفادار باشند و حاضر باشند همه‌چیز خود را فدای الله، رسول خداصلی الله علیه و آله و سلم و جهاد درراه خدا کنند، اگر برای برطرف کردن موانع ظهور من تلاش کنند و همه باهم کنار هم جمع شوند و برای ظهور اعلام آمادگی کنند، من باعجله می‌آیم. برای آنکه به داد فرزندان و شیعیانم برسم.
امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) کسی است که حضرت صادق علیه اسلام دربارهی ایشان می‌فرماید: «لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیَّامَ حَیَاتِی اگر من او را درک می‌کردم، همه عمر را به خدمت‌گزاری او سپری می‌کردم!»
(بحارالانوار، جلد 51، صفحه 144).
امام صادق علیه اسلام در این فرمایش با همهی ما اتمام‌حجت کرده است که باید روح خدمت به امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) را در زندگی خویش احیا کنیم.
بنابراین نمی‌توان تصور کرد که حتی یک نفر از کسانی که به زیارت امام حسین علیه اسلام می‌آیند، در زمان ظهور جزء لشکر امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) نباشند. آن‌ها وقتی برای امام حسین علیه اسلام این‌گونه فداکاری می‌کنند، برای امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) بیشتر آمادگی دارند و حاضرند جان خود را فدای حضرت کنند.
اربعین، تنها یک جمعیت سی‌میلیون‌نفری برای امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) نیست بلکه لشکری چند صد میلیونی است؛ زیرا هر یک از زائرین نماینده ده‌ها نفر دیگر شبیه خود هستند که دوست داشتند به زیارت بیایند ولی به علّت بیماری و مشکلات و... نتوانستند در این حرکت شرکت کنند. بنابراین اربعین فقط یک نمونه و الگو است، همچنین نمادی از آمادگی صدها میلیون مسلمان برای فداکاری درراه خلیفه الله و انسان کامل است. حتی در اهل سنت، مسیحیان، یهودیان و ... نیز به‌نوعی آمادگی برای عضویت در لشکر خلیفه خدا وجود دارد. این امر از معجزات اربعین است که باید در مورد آن تفکر کنیم.
آنچه امام حسین علیه اسلام از ما می‌خواهد و از گریه و عزاداری بر حضرت ثواب بیشتری دارد، فکر کردن است. فکر کردن به این‌که من در اربعین چه رسالتی دارم؟ پیام اربعین و فرهنگ اربعین را چگونه باید به کشور خود برسانم؟ زائر امام حسین علیه اسلام «مصلح برگزیده» شده است و روح اصلاحی دارد و با این کار به امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف)، یعنی «مصلح کل» نزدیک می‌شود.