عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّی قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِی عبداللّهِ علیه السلام إِذَا اسْتَسْقَى الْمَاءَ فَلَمَّا شَرِبَهُ رَأَيْتُهُ قَدِ اسْتَعْبَرَ وَ اغْرَوْرَقَتْ عَيْنَاهُ بِدُمُوعِهِ ثُمَّ قَالَ لِي يَا دَاوُدُ لَعَنَ الله قَاتِلَ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ علیه السلام وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللّهُ‏ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَلِجَ الْفُؤَاد.[1].
داود رقّى مى‏ گويد:در محضر مبارك امام صادق علیه السلام بودم، حضرت آب طلبيدند و زمانى كه آب را نوشيدند، ديدم حضرت گریان شد و چشمانش غرق اشك شد سپس به من فرمودند:« اى داود خدا قاتل حسين علیه السلام را لعنت كند، بنده‏ اى نيست كه آب نوشيده و حسين علیه السلام را ياد نماید و قاتلش را لعنت كند مگر آنكه خداوند متعال صد هزار حسنه براى او منظور مى‏ كند و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه مقامش را بالابرده و گويا صد هزار بنده آزادکرده و روز قيامت حق‌تعالی او را محشور فرماید درحالی‌که قلبش شادمان و مسرور باشد.»

شرح حدیث

  عشق و نفرت دو روی یک سکه هستند.انسان هرقدر بیشتر عاشق کسی باشد به همان میزان از دشمنانش بیزار است.ادعای محبت اهل‌بیت و عدم اعلان برائت و عدم دشمنی با دشمنان آنان یک دروغ بزرگ است.ادعای محبت اهل‌بیت  و سازش‌کاری با دشمنان آنان و مستکبرین و طاغوت‌های زمان، خیانت به اهل‌بیت و مسخره کردن خود و فریب مردم است.چنین اسلامی،اسلام آمریکایی و چنین تشیعی تشیع انگلیسی است.هرچند مدعی آن‌یک روحانی یا فردی به‌ظاهر مذهبی باشد.
لعن دشمنان اهل‌بیت یعنی اعلان این‌که دشمنان اهل‌بیت از رحمت خدا دور می‌باشند. زیرا قاتلین و دشمنان آن‌ها مرتکب بزرگ‌ترین و بدترین جنایت تاریخ بشریت بوده و هستند. این جنایت‌ها عبارت‌اند از:

*محروم ساختن میلیاردها انسان از حاکمیت متخصصان معصوم برجهان برای ساختن بهشت زمینی و رساندن انسان‌ها به مقام انسان کامل.
*محروم ساختن میلیاردها انسان از همراهی با خانواده آسمانی خویش و محروم شدن انسان‌ها از تربیت ویژه انسانی و حیات طیبه انسانی.

.[1] کامل الزیارات، باب 34،حدیث1، صفحه203.