اهل‌بیت (علیهم السلام) دائماً این مسئله را تذکر می‌دادند و ذهن مردم را به تولد امام حسین علیه اسلام و غربت و مظلومیتی که در آینده به آن دچار می‌شود، متوجه می‌ساختند.

فاطمه زهرا سلام الله علیها به پدر گرامی‌اش چنین گزارش می‌دهد: فرزندی که در شکم دارم، دائماً می‌گوید:«ٔأنا العَطشانُ، أنا الغَرِیبُ.»

باید توجه کرد چه ضرورتی وجود داشته که فرزند در شکم مادر با مادر صحبت کند و از غربت و عطش خود، از کشته شدن و مظلومیت خود بگوید؟ چرا پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین و حضرت زهرا (علیهم السلام)گریه می‌کنند و دائماً مظلومیت امام حسین علیه اسلام را مطرح می‌نمایند؟  (بحارالانوار، جلد 45، صفحه 304.)

از همان  زمان  تولد حضرت  سیدالشهداء علیه اسلام، پیامبر  و امیرالمومنین علیهم السلام  گهگاه، وقتی چشمشان به حضرت می‌ افتاد، گریه می‌کردند و پیوسته این ماجرا را تذکر می‌دادند. (بحارالانوار،جلد 44، صفحه  239.)

وقتی‌که حضرت، ایام کودکی خود را سپری می‌کرد، می‌آمد روی منبر پیامبراکرمs و روی شانه ایشان می‌نشست و پیامبرs به او احترام می‌گذاشت. این صحنه را خداوند ایجاد می‌کرد تا همه‏ی مردم حتی آن‌ها که در آینده آن جنایت بزرگ را در حق امام مرتکب می‌شوند، عظمت و مقام حضرت را ببینند.

امیرمؤمنان علی علیه اسلام در سخنرانی خود در مسجد فرمودند: «أَیُّهَا النَّاسُ سَلُونِی‏ قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی فَلَأَنَا بِطُرُقِ السَّمَاءِ أَعْلَمُ مِنِّی بِطُرُقِ الْأَرْض. ای مردم، قبل از این‌که من را از دست بدهید از من هر سؤالی می‌خواهید بپرسید که من به راه‌های آسمان داناتر هستم تا راه‌های زمین.»  (نهج‌البلاغه، خطبه 189.) سعد بن ابی وقاص از امیرالمؤمنین علی علیه اسلام پرسید: بگو در ریش من چند تار موست؟! حضرت در پاسخ فرمود: این را می‌دانم که به هر تار موی ریش تو شیطانی آویزان است و تو بره‌ای در خانه داری که پسر من، حسین علیه اسلام را خواهد کشت. (بحارالأنوار،جلد 44،صفحه 256.)

سعد ابن ابی وقاص پدر عمر است؛ همان کسی که دشمن و فرمانده لشکر مقابل امام حسین علیه اسلام در کربلا بود. امیرالمؤمنین علی علیه اسلام به این شکل زمینه را برای ماجرای عاشورا فراهم می‌کند.

پیامبر اکرمs در مورد امام حسین علیه اسلام  سرمایه‌گذاری عاطفی می‌کردند. (بحارالأنوار،جلد 43،صفحه262.) مخصوصاً لب‌های حضرت را می‌بوسیدند، گاهی گلوی امام حسین علیه اسلام را می‌بوسیدند. ( بحارالانوار، جلد 44،‌ صفحه 261.) یا وقتی حضرت عباس علیه اسلام متولد شدند، امیرالمؤمنین علیه اسلام دستان ایشان را می‏بوسیدند. دائماً این صحنه‏های دلخراش ایجاد می‏شد و آن بزرگواران همواره مصائب امام حسین علیه اسلام و ماجرای کربلا را مطرح می‌کردند. چراکه آن زمان دستگاه‌های رسانه‌ای مثل امروز که عصر اطلاعات است، وجود نداشت. وقتی‌که اتفاقی می‌افتاد، حاضران در مجلس آن را برای دیگران بیان می‌کردند و گاه نقل‌قول‌های مختلفی از یک ماجرا، صورت می‌گرفت. حتی در زمان حاضر نیز شاهد آن هستیم که برخی از خواص، مطالب باطل و دروغی را از قول امام امت نقل کردند تا در اذهان انحراف ایجاد کنند؛ بنابراین، پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین، حضرت زهرا و امام مجتبی (علیهم السلام) همگی آن‌قدر تکرار می‏کردند تا این مسئله برای مردم مسجل شود که امام حسین علیه اسلام نورِ دیده و عزیز پیامبر اکرمs بوده و اینکه پیامبرs چقدر به امام حسین علیه اسلام عشق می‌ورزید تا اینکه حضرت مظلومانه به شهادت می‌ رسد.

این روش، یک شیوه ی رسانه‌ای است که خداوند آن را از زمان حضرت آدم علیه اسلام آغاز کرد. پیامبر اکرمs نیز همین کار رسانه‌ای و تبلیغی را به نیکی انجام دادند. امیرالمؤمنین، فاطمه زهرا و حضرت مجتبی (علیهم السلام) نیز این تبلیغ را ادامه می‌دهند تا در ذهن همه‏ی مردم جای بگیرد.

در لحظات شهادت امام مجتبی علیه اسلام، وقتی سیدالشهدا علیه اسلام بالای سر ایشان گریه می‌کند، بازهم حضرت مجتبی علیه اسلام در مورد عاشورا سخن می‌گوید و می‌فرماید:«لَا یَوْمَ كَیَوْمِكَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه اسلام یَزْدَلِفُ إِلَیْكَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ رَجُلٍ یَدَّعُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أُمَّةِ جَدِّنَا مُحَمَّدٍs وَ یَنْتَحِلُونَ دِینَ الْإِسْلَامِ فَیَجْتَمِعُونَ عَلَى قَتْلِكَ وَ سَفْكِ دَمِكَ وَ انْتِهَاكِ حُرْمَتِكَ وَ سَبْیِ ذَرَارِیِّكَ وَ نِسَائِكَ وَ انْتِهَابِ ثَقَلِكَ فَعِنْدَهَا تَحِلُّ بِبَنِی أُمَیَّةَ اللَّعْنَةُ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ رَمَاداً وَ دَماً وَ یَبْكِی عَلَیْكَ كُلُّ شَیْ‏ءٍ حَتَّى الْوُحُوشُ فِی الْفَلَوَاتِ وَ الْحِیتَانُ فِی الْبِحَارِ. [1] 

 هیچ روزى به‌سختی روز (شهادت) تو اى ابا عبد اللَّه علیه اسلام نیست، سى هزار نفر تو را محاصره می كنند، درحالی‌که ادّعا مى‏كنند از امّت جد ما محمدs هستند، خود را به اسلام نسبت مى‏دهند و همه آن‌ها خود را براى كشتن و ریختن خون تو و بى‏احترامى به حریم تو و به اسارت گرفتن اهل‌بیت تو و غارت خیام تو آماده كرده‏اند، در این هنگام است كه خداوند لعنتش را شامل حال بنی‏امیّه كند و آسمان خون و خاكستر بر سر مردم بباراند و هر چیزى حتى حیوانات بیابان ها و ماهیان دریاها بر مصیبت تو مى‏گریند.» (بحارالانوار،جلد45،صفحه 218.)

امام مجتبی علیه اسلام حتی در لحظه شهادت خود، رسانه‌ای عمل می‌کند و این خبر را به‌خوبی می‌رساند. جمله‌ای می‌فرماید که در تاریخ بماند، می‌فرماید: «برادرم تو برای من گریه نکن، هیچ روزی سخت‌تر از روز تو نیست.» بنابراین آن بزرگواران همگی کار تبلیغی و رسانه‌ای انجام دادند. حتی زمانی که در مجلس یزید ملعون، سربریده‎ی سیدالشهداء علیه اسلام قرآن می‌خواند و یزید با نی روی لب‌های مبارک حضرت می‌زند؛ شخصی می‌گوید: نزن! من خود بارها دیدم که پیامبرs این لب‌ها را می‌بوسید. (الارشاد في معرفة حجج الله على العباد، جلد2، صفحه 114.)

پیامبر اکرم و اهل‌بیت (علیهم السلام) از سال‌ها پیش، شاهدانی درست کردند تا کسانی در ماجرای عاشورا نگویند ما نمی‌دانستیم. همه‏ی مردم عظمت و مقام حضرت سیدالشهداء علیه اسلام و محبوبیت ایشان را در نزد پیامبر اکرمs می‌دانستند و از آن باخبر بودند. چون پیغمبر، امیرالمؤمنین، حضرت زهرا و حضرت مجتبی (علیهم السلام) کار تبلیغی وسیعی انجام داده بودند.