روایات بسیاری از خود حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) نقل شده که شیعیانش را به گریه، عزاداری و زیارت خودش تشویق کرده‌اند. حضرت خودشان نیز مثل یک رسانه، دقیق عمل کرده‌اند.

امام صادق (علیه السلام) از قول سیدالشهدا (علیه السلام) نقل می‌کند: «إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ c یَقُولُ: لَوْ یَعْلَمُ‏ زَائِرِی‏ مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَهُ لَكَانَ فَرَحُهُ أَكْثَرَ مِنْ جَزَعِهِ، وَ إِنَّ زَائِرَهُ لَیَنْقَلِبُ وَ مَا عَلَیْهِ مِنْ ذَنْبٍ.  همانا حسین بن علی c پیوسته می‌فرمودند: اگر زائر من بداند که خداوند چه پاداشی برایش ذخیره کرده است، حتماً شادی‌اش بیشتر ازحزنش خواهد بود[امام صادق (علیه السلام) درادامه فرمودند:] و همانا زائر امام حسین (علیه السلام) از زیارت بازمی‌گردد و گناهی بر او نیست.»     (الامالی، صفحه 55 )

از آن­جاکه فعل مضارع نشان دهندة استمرار است، لذا بکاربردن فعل «یقول» به این معنا است که امام حسین (علیه السلام) همیشه در حال گفتن این نکته بودند.

کسانی که به زیارت امام حسین (علیه السلام) می‌آیند، با آنکه در ظاهر گریه می‌کنند، ولی کنار هم بودن، شادی‌های معنوی زیادی در قلبشان ایجاد می‌کند. آمدن به کربلا دل انسان را باز می‌کند. این­که افراد حزن ظاهری دارند اما در باطن سبک و خوشحال می‌شوند و فرح دارند، نتیجة زیارت امام حسین (علیه السلام) است. به‌ خصوص کسانی که با تحمل سختی بیشتری آمده باشند، هزینه بیشتری داده باشند و بیشتر به زائران خدمت کرده باشند. هر چه زحمت و سختی بیشتر باشد، شادی‌اش هم بیشتر خواهد بود.

کار تبلیغی که ابتدا از خداوند آغاز شد و سپس توسط پیامبر اکرم، امیرالمؤمنین، امام مجتبی و حضرت رضا b و حتی خود امام حسین (علیه السلام) به‌خوبی انجام گرفت، به‌قدری مؤثر بود که وقتی در کربلا سیدالشهداء (علیه السلام) می‌فرماید:« أَمَا مِنْ مُغِيثٍ‏ يُغِيثُنَا لِوَجْهِ اللَّهِ؟ أَمَا مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّه d؟ آیا کسی نیست که به خاطر خدا ما را یاری کند؟! آیا کسی نیست که از حرم رسول خدا d  دفاع کند؟!»  (بحارالانوار،جلد45،صفحه12)

تعدادی از لشکریان عمر سعد، به یاری حضرت می‌آیند؛ چون همه می‌دانستند که به جنگ چه کسی آمده‌اند.

حزن و غربت «استغاثه» امام حسین (علیه السلام) آن‌چنان قدرتمند است که غیر از حُر و افرادی که  قبلاً در مسیر مدینه تا کربلا به امام پیوسته بودند، سی و دو نفر دیگر در شب عاشورا به ‌سوی لشکر امام جذب می‌شوند و آن‌ها در رکاب حضرت می‌جنگند تا به شهادت می‌رسند. الملهوف علي قتلي الطفوف، صفحه154.

اهل‌بیت b در سخنان مختلف ما را به زیارت امام حسین (علیه السلام) سفارش فرموده و از ترک آن نهی کرده‌اند.

امام صادق (علیه السلام) فرمود:« لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ حَجَّ دَهْرَهُ ثُمَّ لَمْ یَـزُرِالْحُسَـیْنِ بْنَ عَلِىٍّ c لَكانَ تارِكا حَقّاً مِنْ حُقُوقِ رَسُولِ اللِّه d لأِنَّ حَقَّ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) فَریضَةٌ مِنَ اللَّهِ تَعالى، واجِبَةٌ عَلى كُلِّ مُسْلِمٍ.  اگر یكى از شما در عمرش حج به‌جا آورد، امّا امام حسین (علیه السلام) را زیارت نكند، هرآینه حقّى از حقوق رسول خدا d را ترك كرده است چراکه حق حسین (علیه السلام) فریضه‌ای است الهى و بر هر مسلمانى واجب و لازم است.» (وسایل الشیعه، جلد 10، صفحه 333)

و در جای دیگر فرمود:« فَإِنَّ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) وَاجِبَةٌ عَلَى الرِّجَالِ وَ النِّسَاء. زیارت قبر [امام] حسین (علیه السلام) بر هر زن و مردی واجب است.» (کامل الزیارات، باب 43، حدیث 4)

بنابراین باید توجه داشت که این زیارت مستحب نیست، بلکه امری واجب است.

همچنین حضرت فرمود:«حَقٌ‏ عَلَى‏ الْفَقِیرِ أَنْ یَأْتِیَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) فِی السَّنَةِ مَرَّةً وَ حَقٌّ عَلَى الْغَنِیِّ أَنْ یَأْتِیَهُ فِی السَّنَةِ مَرَّتَیْنِ    بر ثروتمند لازم و سزاوار است در هرسال دومرتبه به زیارت قبر [امام] حسین (علیه السلام) بیاید و برای فقیر در هرسال یک‌مرتبه لازم است.» (کامل الزیارات، باب 98، حدیث1)