پیامبر اکرمصلی الله علیه و آله و سلم پدر حقیقی ماست. ائمه ((علیهم السلام)) پدران اصلی ما هستند و نسبت آن‌ها به ما از نسبت پدر و مادر زمینی‌مان خیلی بیشتر است؛ زیرا سهم آن‌ها در وجود ما بیشتر است؛ به همین دلیل در زیارت عاشورا میخوانیم: «بِاَبِی أَنتَ وَ اُمِّی» یا در زیارت جامعه کبیره می‌گوییم: «بِاَبِی أَنتَ وَ اُمِّی و أَهلی وَ مَالِی وَ اُسرَتیِ. پدرم و مادرم و خانوادهام و اموالم و خاندانم به فدای شما.» اینها را تنها می‌توان فدای کسی کرد که آن شخص نسبتش از پدر و مادر و خانواده به ما نزدیک‌تر باشد.
اهل‌بیت ((علیهم السلام)) رحم اصلی و حقیقی ما هستند و پدر و مادر، خواهر و برادر و ... رحم‌های زمینی و دنیایی ما میباشند. اهل‌بیت ((علیهم السلام)) رحم‌های جاودانه و آخرتی ما هستند و بالاترین صله‌رحم، صله با رحم‌های اصلی است؛ بنابراین وقتی کسی به زیارت امام حسین علیه اسلام می‌آید، صله‌رحم می‌کند و صله ارحام واجب است، نه مستحب. به همین دلیل امام صادق علیه اسلام فرمودند: «زیارت قبر امام حسین علیه اسلام بر هر مؤمن و مسلمانی واجب است.» (کامل الزیارات، باب 23، حدیث 4)
زیارت، یک عمل مستحبی نیست. زیارت ائمه و امام زادگان ((علیهم السلام))، جزء وظایف انسان است و این ارتباط نباید قطع شود.
سپس حضرت صادق علیه اسلام می‌فرمایند: «مَنْ زَارَهُ كَانَ اللَّهُ مِنْ وَرَاءِ حَوَائِجِهِ وَ كَفَى مَا أَهَمَّهُ مِنْ أَمْرِ دُنْیَاهُ وَ إِنَّهُ لَیَجْلِبُ الرِّزْقَ عَلَى الْعَبْد. کسی که آن حضرت را زیارت کند، خداوند حوائجش را برطرف می‌کند و آنچه را که از دنیا (نیازهای دنیایی‌اش) مقصود اوست، کفایت می‌کند و [زیارت امام حسین علیه اسلام] برای بنده، جلب روزی می‌نماید.» (بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۲)
هرکسی با سختی و وام و قرض به زیارت می‌رود، برایش جبران می‌شود. زیارت امام حسین علیه اسلام، جلب رزق می‌کند، یعنی هر رزقی که می‌خواهید از امام حسین علیه اسلام بگیرید. انسان در تمام ابعاد وجودی خود رزق میخواهد. رزق‌های جمادی، نباتی، حیوانی، عقلی، فوق عقلی و انسانی. انسان در زیارت امام حسین علیه اسلام نباید تنها رزق‌های دنیایی بخواهد؛ بزرگ‌ترین رزقی که ما از امام حسین علیه اسلام می‌خواهیم رزق مقام محمود میباشد.
«أَنْ یُبَلِّغَنیِ الْمَقامَ الْمَحْمُود لَکُمْ عِنْدَاللّهِ؛ ما را به آن مقام پسندیده‌ای که اهل‌بیت ((علیهم السلام)) نزد خدا دارند، برساند.»